กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีครอบครัวยากจนครอบครัวหนึ่ง ที่คอยหาเลี้ยงตนเองด้วยการเก็บของป่าไปขายเพื่อนบ้าน ครอบครัวนั้นประกอบด้วยสามีภรรยานายทองและนางปัน และลูกชาย 1 คน “ชื่อว่านายเชื่อ
นายเชื่อเป็นคนกตัญญูรู้คุณ คอยเลี้ยงดูพ่อแม่จนกระทั่งพ่อของนายเชื่อจากไป ส่วนนางปันนั้นเมื่อสามีจากไปก็ล้มปวยลง จึงเป็นหน้าที่ของนายเชื่อที่จะต้องเข้าป่าเก็บของป่ามาขายเพื่อนำเงินไป รักษา
แม่ นางปันเห็นลูกชายลำบากก็สงสารจึงเรียกลูกชายมาคุยว่าเมื่อแม่ตายไปแล้วลูกจงหาที่ใหญ่ๆ โตเป็นที่พึ่งแล้วลูกจะสมหวังทุกอย่างตามที่ลูกปรารถนา นายเชื่อก็รับคำของแม่ที่คอยสั่ง สอน หลังจากนั้นไม่นานแม่ของ นายเชื่อก็ตายลง เมื่อนายเชื่อจัดการเผาศพของแม่แล้วก็ลํ่าลาเพื่อนบ้านออกเดินทางไปหาที่ใหญ่ตามที่แม่บอก จนกระทั่งมาถึงหมู่บ้านหนึ่งเห็นกองคาราวานที่นำสิ่งของ มาหมู่บ้านจึงเข้าไปขอนํ้าดื่ม ชายชราเจ้าของกองคาราวานถามนายเชี่อว่า
แม่ นางปันเห็นลูกชายลำบากก็สงสารจึงเรียกลูกชายมาคุยว่าเมื่อแม่ตายไปแล้วลูกจงหาที่ใหญ่ๆ โตเป็นที่พึ่งแล้วลูกจะสมหวังทุกอย่างตามที่ลูกปรารถนา นายเชื่อก็รับคำของแม่ที่คอยสั่ง สอน หลังจากนั้นไม่นานแม่ของ นายเชื่อก็ตายลง เมื่อนายเชื่อจัดการเผาศพของแม่แล้วก็ลํ่าลาเพื่อนบ้านออกเดินทางไปหาที่ใหญ่ตามที่แม่บอก จนกระทั่งมาถึงหมู่บ้านหนึ่งเห็นกองคาราวานที่นำสิ่งของ มาหมู่บ้านจึงเข้าไปขอนํ้าดื่ม ชายชราเจ้าของกองคาราวานถามนายเชี่อว่า
"พ่อหนุ่มกำลังจะเดินทางไปไหน ถ้าไม่มีที่ไปก็มาอยูกับฉันก็ได้ แต่นายเชื่อก็พูดขึ้นว่า
"ฉันต้องไปหาที่ใหญ่ๆ โตตามที่แม่ของฉันสั่งไว้ ท่านคิดว่าท่านใหญ่โตพอหรือเปล่า "
ชายชราตอบว่า
"ฉันคิดว่ากองคาราวานของฉันก็ไม่ใหญ่โตสักเท่าไรหรอก" นายเชื่อได้ยินดังนั้นจึงลํ่าลาชายชราเดินทางจากไป ไม่นานก็มาถึงหมู่บ้านโจรซึ่งจะปล้นเฉพาะเศรษฐีที่รํ่ารวยด้วยการรีดไถ เมื่อหัวหน้าโจรเห็นนายเชื่อเดินเข้ามาในหมู่บ้าน ตะโกนถามออกไปว่า
"นั่นเจ้ากำลังจะเดินทางไปไหน " นายเชื่อหันไปมองตามเสียงของหัวหน้าโจรผู้นั้นเรียก จึงตะโกนตอบไปว่า "ฉันกำลังจะเดินทางไปหาที่ใหญ่ๆ โตๆ"
เมื่อหัวหน้าโจรได้ฟังดังนั้นก็พูดกับนายเชื่อว่า "ก็ที่นี่แหละที่เจ้ากำลังตามหาอยู่ ข้าเป็นหัวหน้าโจรที่ใหญ่ในหมู่บ้านแห่งนี้" นายเชื่อได้ฟังหัวหน้าโจรพูดจาโอ้อวดก็ตอบกลับไปว่า ‘ไม่ละ ข้าจะไม่อยู่ที่นี่ ที่แห่งนี้ยังไม่ใช่ที่ใหญ่ๆ โตๆ สำหรับฉัน"
เมื่อนายเชื่อพูดจบก็เดินจากไป ระหว่างทางต้องเดินผ่านช้างป่าโขลงหนึ่ง ในโขลงนั้นมีช้างตัวใหญ่ 1 เชือกเป็นหัวหน้าฝูง นายเชื่อจึงเดินเข้าไปถามว่า "ท่านใช่คนที่ข้าตามหาหรือเปล่า"
ในสมัยนั้นช้างยังพูดภาษามนุษย์ได้ ทราบเหตุที่นายเชื่อเดินทางออกจากบ้านมา เห็นว่านายเชื่อเป็นคนมีความเชื่อมั่นในความสัตย์และมีความกตัญญูต่อบิดามารดา จึงได้มอบแก้วสารพัดนึกให้กับนายเชื่อและบอกกับนายเชื่อว่า เมื่อเจ้านึกถึงสิ่งใดสิ้งนั้นก็จะสมปรารถนา มีข้อแม้ว่าต้องขอในสิ่งที่ดีๆเท่านั้น
เมื่อนายเชื่อได้แก้วสารพัดนึกก็ขอที่ดินผืนใหญ่ให้ตัวเอง ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำสวนทำไร่ได้ผลผลิตขายจนร่ำรวยกลายเป็นเศรษฐีมีฐานะมั่นคง คอยช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอกว่าจนเป็นที่รักของคนที่พบเห็นทั่วไป